ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ένα όνειρο ήταν η λευτεριά, ένα όνειρο που το έζησαν. Το γεύτηκαν! Αν όμως αξίζει να ζήσεις για κάτι τόσο σπουδαίο , δεν αξίζει και να πεθάνεις γι’ αυτό; Κι έπειτα τι! Θα στραφείς Ιορδάνη προς τα οπίσω; Γιατί; Έχεις μπροστά σου τον θεάνθρωπο; Διαπίστωσες την παρουσία του θεού; Τίποτα. Τίποτα! Ο θεός δεν παρουσιάζεται στην κόλαση. Ανθρώπους έχεις μπροστά σου. Αγριεμένους, θυμωμένους, αδυσώπητους. Μόνο ανθρώπους! Και θα σε αναγκάσουν αυτοί, να στραφείς προς τα οπίσω; Πρόσεξε! Ο Ποταμός ενήργησε έτσι από δέος και σεβασμό. Στην περίπτωση σου θα είναι από φόβο! Λύσανδρε! Δώσε λύση ανδρός, Λύσανδρε! Παιδί της Ανατολής είσαι! Είναι μπροστά σου και τη βλέπεις. Τι θαρρείς, πιο πάνω είναι τα Κοτύωρα! Τα βλέπεις και τα δύο καθαρά, ατόφια! Δεν υπάρχει μπροστά σου κανένα παράθυρο με το σταυρό του! Ο σταυρός είναι στον ώμο σου. Τον κουβαλάς εδώ και πολύ καιρό. Ίσως είναι ώρα να τον επανατοποθετήσεις ή να τον φορέσεις . Τι καλύτερο και πόσο αδαπάνητο ένδυμα! Ποιος ξέρει; Ίσως είναι το τέρμα! Η κατάληξη! Η Κατερίνα! Η Κατερίνα ήταν το καλύτερο που σου έτυχε όλο αυτό τον καιρό . Ήταν όμως πολύ καλό για να ‘ναι αληθινό. Κι έπειτα , όλοι το ξέρουν πια! Τα καλά είναι πάντα λίγα! Ένιωσε ένα υγρό θάμπωμα στα μάτια του. Το κάτω μέρος του προσώπου του έκανε προσπάθεια να στήσει ένα χαμόγελο καταδικασμένης αισιοδοξίας. «Εμπρός Ιορδάνη!» βόγκηξε με ραγισμένη φωνή. «Κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει. Ούτε κι εμείς!»

13-ΙΔΙΩΤΙΚΗ-58576

TOTHELO